بازگشت
شکستیم
خوشه چين خوشه چين

                                                     i                                               شکستیم 

  شکستیم ، شکستیم و شکستیم

که شکستیم

ا ز سرشکستیم ، ا ز پا شکستیم و ا ز د ست ، چشم ما ره کو رکرد ند ، گو ش ما ره ، بر ید ند ، که د ید ه نتو ا نیم و چیزی را نشنو یم ، زبا ن ما را، بر ید ند ، که به کسی حر فی را نه بگو ییم ، بینی ما را بر ید ند ، که خو ب را ا ز بد و کثیف را ا ز نظیف فر ق کر ده نتو ا نیم .

تبر یکه د ست و پا و فر ق سر ما را شکستا ند

 د سته ا ش د ر با غ همو طنم بو د

 کا رد یکه سا یراعضا ی بد ن ما را برید

 د رخا نه هموطنم بو د

 مشا ور، شکنا نده هم سخنم بو د

ا زغیب

همو طنی صدا ز د و گفت .

ا ین ز یبا یی قصر ها را که میبینی

 شیر چا یی ، سرخ و بنفش 

همه ا ش ، چا پ کفنم بود .                                                                ا زبیگا نه حق گله نیست ( تا که ا حمق د رجها ن با شد ، مفلس د رنمیما ند)

میگو یند که، سه نفر ، کل شو ره ای ، خلمی و شل ، د ر یک محل نشسته بو د ند و گر م قصه میکر د ند ، کل و خلمی خو ا ستند که شل را آ زا ر بد هند، هوا خیلی ها گر م بو د، یک مر تبه کل گفت که بیا یید برا ی یک سا عت، هیچ یک ما ا ز جا ی خود ، شو رنخو ر یم هر کسی شو رخو رد ، با ید که جر یمه بپر دا ز د ، ا ند ا ز ه جر یمه هم تعین گر دید، به ا تفا ق هم به مسا بقه شر و ع کر د ند ، بعد ا ز نیم سا عت ، سر کل به خا ر ید ن آ غا ز نمو د ، کل تد بیر ی سنجید تا خو د را ا ز شرخا رش نجا ت د هد .

   کل گفت که پد ر کلا ن ها ی ما خیلی مرد ما ن جنگی و سلح شو ر بو د ند زما نیکه د شمن را به فا صله ها ی د ورمید ید ند ، یک د فعه هر د و د ست را به فرق سر بلند میکر د ند و کلا ی خو د را در سر خو د د و سه مر تبه ، چرخ مید ا د ند و بعد یا هو میگفتند و حمله مینمو د ند ، و د شمن تا ر ما ر میگر د ید ، کل به همین تر تیب سرخود را خا رید ، مشکل خود راحل کر د .

 نو بت به خلمی می ر سد ، خلمی ، بینی ا ش به آ ینه بلورین مبد ل گشته بو د و هر کس میخوا ست که روی خو د ر د ر آ ینه ببیند، و ضعیتش خیلی خرا ب شد ه بو د، ا و هم به نو به خو د ، لا ف ا ز پد ر کلا ن ها ی خو د به میا ن آ و رد و گفت .

پد رکلا ن ها ی ما ، د ر نشا ن ز نی مها ر ت دا شتند ، د شمن د ر هر جا یکه میبو د ، تیر را گر فته به کما ن میکذا شتند ، خلمی تیر را به کما ن گذا شت  و با د ست چپ ا ز کنا ر بین خو د کش کر د و گفت که به این طر یق تیر را ا ز کما ن به جا نب د شمن رها میکر د ند ، د شمنی نبو د که که ا ز اصا بت تیر نجا ت یا فته با شد ، بدین تر تیب خلمی هم خو درا ا ز مشکل نجا ت دا د .

 شل د ید که ا ین د و نفر به بها نه تو ا نستند ا ز مشکل نجا ت یا بند

شل ا ز تما شا ی ما جرا خو شش نیا مد و پا ی خو د را د را ز کر د و گفت که پد ر کلا ن ها ی ما ، مر د ما ن با تد بیر و خیر ا ند یش بو د ند ، و میگفتند گه پا یتا ن را ، ا ین طو ر به ا ند ا زه گلیم تا ن ، د را ز کنید ، و د رو غ نگو یید که خطر جا نی دا رد و بد گما نی دا رد ،  شل هم خود را ا ز ما جرا نجا ت مید هد ، مید ا ن بر د و با خت مسا و یا نه ختم مییا بد.

د ر ین جا کل عده ا زوا بستگا ن ، یک طر ف قضیه کشو ری ا ند که با عنا صر ا جنبی شیطا ن صفتا ن تا ر یخی  و طن ما ، ا ر تبا تا ت تنگا تنگ دا ر ند و خلمی و ا بستگا ن طر ف د یگر قضیه میبا شند، که با عنا صرنا مر د و نیمه را ه تا ر یخی ا ر تبا تا ت نز د یک دا ر ند و شل مرما ن مضلو م و بی د فا ع کشو را ند ، که پا ما ل مرد ما ن غیر مسو ل و بی بند و با ر جا معه بو ده ا ند ( علی ا لخصو ص) عد ه ا ز ر و شن فکرا ن ، بی مر و ت و بی غیر ت ، که دهل سو ر نی ، ا جا نب را به گر د ن گر فته ا ند ، نغمه ا ختلا فا ت را میسرا یند .

        شکا ررا میکند تا زی ، خو شحا لی را میکند، کو ته

  مر دا ن و طن د رهر د و ره تا ر یخی ، نا م ا زخو د به جا ما ند ند و با عث ا فتخا ر کشو رخو د گر د ید ند ، وطن را ا ز چنگا ل د شمن نجا ت دا د ند ، مگرا ولا د ها یش ، تن به عیا شی و خو ش گذ را نی ز د ند ، یک پی د یگر ی ، ا ین خطه با ستا نی را ، کشو رعیا را ن را ، کشو ر ، ما م و طن را ، ما م و طنی که ، فر زند ا ن ا هل صا لح خو د را به د نیا آ و ر ده بو د ، و هر کدا ن آ ن قر با نی ا ر ما ن ها ی شر یفا نه ا نسا نی ، خو یش گر د ید ه ا ند .

 این ها تا ز ی ها ی زما ن خو د بو د ند ، ا ز خو د ر شا د ت نشا ن دا د ند مر دا نگی کر د ند ، پا ک مر د ند و لی کوته گک ها ا ز فرو ش عز ت ، حر مت و شر ف و نا مو س و طن ، پو ل دا ر شد ه ا ند ، سو به دا ر شد ه ا ند و تفنگ دا ر شده ا ند و برا ی زد ن ، خیرا ند یشا ن وطن خو د ، د ست به کا رشد ه ا ند ، کسی برا یم گفت که ، خیلی ز شت میگو یی ، گفتم که برا یم ما د رم گفته بو د ، ا ز زبا ن و قلم د را ز با ش ولی د ستا ن کو تا ه دا شته با شی ، میگو یند که گنا ه نکن ، ا ز پا د شاه نتر س ، مگر کنو ن و قت آ ن ا ست  ، که پا د شا ها ن را وزورمند ا ن را ا ز هیبت قلم و گفتا ر حقیقت بتر سا نی و هو ش دا ربدهی ، که خلق ها ی بی د فا ع کشوربرا ی ا خذ ا نتقا م آ ما د گی گر فته ا ند .

 صبح که ا ز خو ا ب بر میخیز م ، میبینم که نا خو ن ها یم نر سیده با شند ، تا مبا د ا ، نا فهمید ه ، دستا ن کسی ، ا ز جا نب من خرا شیده شو د .

من می خو ا هم به صد ا ی ر و شن خو د ، آ وا زمحروما ن را ، بلند کنم و بر ا ی خیر خو ا ها ن و طن ، گو ش ز د نما یم که .

        گفتا رحقیقت ، صلا ح د فا عی محر و ما ن ا ست .  

ا ز وطن فر و شی ، و جد ا ن فر و شی ، د ین و مذ هب فر و شی که بگذ ر یم گپ به ا ستخو ا ن فر و شی میر سد ا ستخوا ن ها ا ز قبرها کشید ه میشو ند  و د ر معر ض دا د و ستد معا ملا ت قرا رمیگیر ند .

  گو یا که شمشیر، کله ا فغا ن ها را نبر ید ، بیا یید که ا زا ستخوا ن ها ی ، را د مر دا ن تا ر یخی ا ین کشور، ا ستفا ده نما ییم ، به گما ن ا غلب ا ستخو ا ن ها ی را د ما ن کشو ر ما ، سخترا ز ا ز فلز ا ت ا ند ، بد ین و سیله مخو ا هند ، که آ خر ین بقا یا ی نسل و ا پسین را هم ا گردعوا ی وطن پرستی نما یند، کله شا ن را ا ز تن جدا نما یند .

ما ا زا خوا ن گله ند ا ر یم ، ا خوا ن ، و ظیفه دا شت  و دا ر د که، بکشد ، چو رکند ، چپا و ل کند ا زین نوع ، کا رها ی فرا وا ن ، قا چا ق بر ی نما ید ، کشت تر یا ک را سا ز ما ندهی کند ، چرخ ما شین با ند ها ی ما فیا یی را به گرد ش بیا و رند .

د ر پیشا پیش ، همه گر و پ ها و سا ز ما ن ها ی ، جنجا ل بر ا نگیز ا مر و ز که همه گو نه ا ختلا فا ت قو می و مذهبی ، سمتی ، لسا نی را  سا ز ما ند هی مینما یند ، هما نا عد ه ا ز فعا لین ( چپ سیا سی ) د یر و زی ا ند که ا زمو قف ها ی بلند با لا ی د و لتی بر خو ر دا ر بو د ند، کنو ن آ یند ه ها ر به نفع خو د نمی بینند، ا ز آ یند ه ها نا ا مید شد ه ا ند و به ا ر ما ن ها ی ا نسا نی  که به آ ن تعهد دا ده بو د ند ، پشت دا ده ا ند، قطب ها ی متضا د را بو جو د آ ورده ا ند .

شما ل و جنو ب را به و جو د آ و رده ا ند ، به ما نند، د ونر گا وجنگی ، د ر سر زمین ما ، شا خ به شا خ شد ه ا ند ، گا هی گا و شما ل ، گا و جنو ب را رو فا ند ه ، رو فا ند ه رو فا ند ه ، می برد وگا هی گا و جنوب گا و شما ل را

ز مین ها ی کشت زا رما ومزا رع ما و با غ ها ی سر سبز ما را پا ما ل نمو د ه ا ند ، ا ین گا و ها هنو ز نمرده ا ند و نفس تا زه مینما یند وآ ما د گی جد ید را ا ز برا ی جنگ جد ید میگیر ند .

به شما میگو یم ا وآ د م ها ی خبیر، ا ین گا و ها ی مست بی خبرو د یو ا نه  را با ید که ا ز مید ا ن جنگ کشید و مها رشا ن ز د .

 ا ما چطو ر؟ مشروط ، به ا ینکه ، ظا لم و مظلو م را ا ز هم تفر یق کر د ، ظا لم را ، به میز عد ا لت خلق ها کشا ند و مظلو م را به حقش رسا نید .

د ر کشو ر یکه ا ستا ذ د رسطح ما جرا جو سقو ط کند ، رو شن فکر متعهد  نا سنجید ه د ست به کا رها ی بز ند ، که تحر یکا ت قو می و سمتی را به ضر یب توا ن بالا ببرد ، با و جو د یکه حق به جا نب ا ست ، ( تحلیل مشخص ا زا و ضا ع مشخص را نا د یده بگیر ند) دهقا ن آ گا ه هیچ گا هی ، تخم را د ر زمین ، بی و قت کشت نمیکند، بخا طر یکه حا صل نمید هد .

بعضی ها دعو ا ی محا کمه را مینما یند ولی هیج گا هی ند ید ه ا ند که پو لیس ، همیشه به تعقیب ، مجر م بوده ، ز ما نیکه مجر م را ، دید ند ا و ل با لا یش حمله میکنند د ست وپا یش را ولچک وزولا نه میزنند و بعد به تحقیقا ت می پردا زند، زما نیکه مجرم ا زخود، د فا ع کرد، رها میشود ورنه با ید مطا بق به فیصله محکمه ا ند ا زه جزا را بپذ یرد .

با د ستا ن خا لی نبا ید به د نبا ل محا کمه د یگرا ن ، شتا فت کسا نیکه ، تو ا ن محا کمه کر د ن را دا رند، تعقل هم دا رند .

 بیجا نگفته بود م که شکستیم

با آ نکه یک عد ه ما ،

 هنوزبه ا ند ا زه سرمو،

ا زعز م ا را ده  خو د نگذ  شتیم

ا ما

جا هل ، سر تنبه و  مغر و ر،

 ذ رهء پیما ن و صدا قت نبستیم

 همه حا د ثه ها را نا د ید ه گر فته

 چیز یرا نیا موختیم

 د رآ تش نفا ق سوختیم

 بی خبرا ز د نیا ی د و ر

 که ما م وطن را گر فته

 د و د سته

 برا یش بفر وختیم

د رکشو ر

تا روسوزنی  پیدا نشد

، که ا ین پا ر گی ها را

 یکجا با هم مید و ختند

 کسی گفت که

 پد ر کلا ن ها ی ما هم

 شکوه ها ی  دا شتند

 و میگفتند

 د رین آ تش نفا ق

 ما هم سوخته بود یم

 صد ا آ مد که

 تا روسوزن تیا را ست

 درهرکوچه وبا زا را ست

 گفته شد که ا صل وبد ل دا رد

 ا شا ره شد که تشو یش ند ا شته با شید

 گردا ننده

 آ د م هو شیا را ست

و لی

پینه د وز نیست

 گفتا که ، منم پینه د وز

 نه به ما نند توود یگرا ن

 ا نسا ن کینه تو ز

 من آ مده ا م که پینه کنم

 ا ز تو ته ها و تکه ها

 به ر نگ ها ی  مختلف

 تکه یک د ست

 تکه قورمه ا ی تیا ر کنم

 قد وا ند ا م بگیرم

 و ما م و طن را

 یک با ر د یگر

 عروس گل ا ندا م کنم

 د ست و پا یش را خینه سا ز م

 زرگر بخوا هم

 ا ورا

 د ر تا ج تا ر یخ نگینه کنم

 خو شه خو شه بچینم

 ا زهوا ی سر د  محفوظش کنم

 د ربین پخته ما نده

 به ما نند ا نگور حسینی

 کنگینه کنم

   د رهفته آ ینده به خیرمی خوا نیم که گا وزنبورها ، چه د رد سرها ی دا رند

 

 


September 25th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات